Του Νίκου Λιαράκου
Από την περσινή χρονιά είχα την επιθυμία να συμμετέχω στις εξορμήσεις του EOΣ Καλαμάτας. Πότε λόγω υποχρεώσεων και πότε λόγω δουλειάς, δυστυχώς, δεν την υλοποίησα. Τη φετινή χρονιά το είχα βάλει στόχο και μπορεί στην εξόρμηση στον Πάρνωνα να μην τα κατάφερα, αλλά αυτή τη φορά δεν υπήρχε περίπτωση να μη συμμετέχω. Έτσι, την Κυριακή 27 Ιανουαρίου, ενημερωμένος από το site του συλλόγου και κάποια γνωστά μου μέλη, δήλωσα συμμετοχή για την εξόρμηση στο όρος Αρτεμίσιο.
Η συγκέντρωση έγινε στις 7 το πρωί στα γραφεία του συλλόγου και η παρέα αποτελούνταν από 22 άτομα. Το βανάκι ήταν πανέτοιμο και γρήγορα επιβιβαστήκαμε σε αυτό με κατεύθυνση το όρος Αρτεμίσιο, που βρίσκεται στα 1771 μέτρα και είναι γνωστό για τη σήραγγα, καθώς από εκεί διέρχεται ο εθνικός δρόμος Κορίνθου - Τριπόλεως. Μάλιστα, κατά τον Παυσανία, στην κορυφή του όρους υπήρχε και ιερό της θεάς Άρτεμης. Μπορεί ο καιρός να ήταν βροχερός, αλλά σε καμία περίπτωση δεν ήταν ικανός να σταθεί εμπόδιο στο στόχο μας. Μετά από περίπου μία ώρα περάσαμε το χωριό Νεστάνη Αρκαδίας και κατευθυνθήκαμε βόρεια, συναντώντας στο δρόμο μας γραφικά τοπία και πολλά όμορφα ρυάκια. Παρκάραμε το βανάκι μας στο σημείο ανάβασης και μετά από έλεγχο του εξοπλισμού μας και χάραξη της πορείας που θα ακολουθούσαμε, αρχίσαμε την ανάβαση. Το βουνό, αν εξαιρέσουμε την ομίχλη, η οποία εμπόδισε κάπως την ορατότητα, άρχισε αμέσως να μας αποζημιώνει, καθώς μετά από μερικά μέτρα πατήσαμε χιόνι. Όσο ανεβαίναμε, τόσο μας σαγήνευε η ομορφιά και η ηρεμία του τοπίου. Χιονισμένα πεύκα και έλατα, απότομοι βράχοι και αρκετό χιόνι ήταν μια αποζημίωση για όλους. Μετά το ήμισυ της διαδρομής, η ανάβαση άρχισε να γίνεται όλο και πιο δύσκολη λόγω της μεγάλης κλίσης της πλαγιάς, αλλά και του αρκετού χιονιού που έπεφτε. Μετά από περίπου 2 ώρες είχαμε φτάσει στο στόχο μας. Δυστυχώς, η ομίχλη δε μας άφησε να θαυμάσουμε τη θέα που έχει η κορυφή. Μετά από ένα ελαφρύ κολατσιό και τις απαραίτητες φωτογραφίες, ξεκινήσαμε την κατάβαση, η οποία, μπορώ να πω, ήταν δύσκολη λόγω της αύξησης του χιονιού, που είχε ως αποτέλεσμα να μη βλέπεις που πατάς. Μετά από 2 ώρες και 15 λεπτά είχαμε φτάσει στο βανάκι του συλλόγου και σε λίγα λεπτά φτάσαμε στο γραφικό χωριό Νεστάνη Αρκαδίας.
Είναι γνωστό για την ιστορία του και, μάλιστα, υπάρχουν σε αυτό και ερείπια Ακρόπολης σε παρακείμενο λόφο. Τσάι για μερικούς και σούπα για κάποιους άλλους ήταν απόλαυση μετά από ένα κοπιαστικό περπάτημα 4 και ωρών. Έπρεπε, όμως, να πάρουμε τον δρόμο της επιστροφής. Η ομορφιά της εξόρμησης ολοκληρώθηκε από τη συντροφιά ενός ουράνιου τόξου, που μας έκανε παρέα από τα διόδια Καλαμάτας στη νέα εθνική μέχρι και τον Αντικάλαμο. Ήταν για εμένα μια ξεχωριστή εμπειρία και στο μέλλον θα προσπαθήσω να συμμετέχω και πάλι. Τέλος, θέλω να ευχαριστήσω τον Γιάννη και τον Μανώλη που με βοήθησαν σε ό,τι τους ζήτησα. Ραντεβού το πρώτο Σαββατοκύριακο του Φεβρουαρίου για την κορυφή του Προφήτη Ηλία στον Ταΰγετο.
Video:
