Φέτος θα εισαχθούν στα Πανεπιστήμια περίπου 10.000 φοιτητές σε αντίστοιχες εκπαιδευτικές σχολές που μετά την ολοκλήρωση των σπουδών τους θα αναζητήσουν να αποκατασταθούν επαγγελματικά ως καθηγητές στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Αυτό προκύπτει από το μηχανογραφικό δελτίο που συμπληρώνουν οι υποψήφιοι, αν αθροίσουμε τους αριθμούς των εισακτέων ανά τμήμα και σχολή εκπαιδευτική.
Το υπουργείο Παιδείας προωθεί επίσημα πλέον, την αύξηση του διδακτικού ωραρίου των εκπαιδευτικών της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Αυτό έρχεται να προστεθεί σε μία σειρά μέτρων που έχουν βάλει στο στόχαστρο τους εκπαιδευτικούς, τους μαθητές και την εκπαίδευση στο σύνολό της. Πρόκειται για μία απόφαση που έχει να κάνει με τις δηλωμένες προθέσεις του υπουργείου Παιδείας για μηδενικούς διορισμούς για τα επόμενα δύο χρόνια και μείωση του εκπαιδευτικού προσωπικού στα σχολεία λόγω της αύξησης του ωραρίου των εκπαιδευτικών.
Τελικά για πιο λόγο εισάγονται όλοι αυτοί οι φοιτητές στις εκπαιδευτικές σχολές των Πανεπιστημίων; Μήπως εισάγονται για να πέσουν οι δείκτες και τα ποσοστά ανεργίας στις αντίστοιχες ηλικίες; Μήπως τελικά τα Πανεπιστήμια έχουν απεμπλακεί τελείως από την επαγγελματική αποκατάσταση των νέων επιστημόνων και θεωρούν ότι όλοι αυτοί που σπουδάζουν, σπουδάζουν από «χόμπι». Αυτό που είναι βέβαιο είναι ότι οι νέοι επιστήμονες οδηγούνται σε μια κοινωνία ανέργων. Το υπουργείο Παιδείας με την αύξηση εβδομαδιαίως κατά δύο ώρες του προγράμματος των εκπαιδευτικών θα εξασφαλίσει ανέξοδα χιλιάδες θέσεις εργασίας. Θα μπορούσε μαζί με αυτό να μείωνε τους μαθητές ανά τμήμα στους 20. Αυτό θα αναβάθμιζε την ποιότητα της γνώσης του απαξιωμένου δημόσιου σχολείου. Ο εκπαιδευτικός δεν έχει αντίρρηση να καθίσει περισσότερο χρόνο στο σχολείο και να κάνει τις εργασίες που παίρνει για το σπίτι. Να προετοιμαστεί για την επόμενη μέρα, να ετοιμάσει ένα διαγώνισμα και να διορθώσει ένα διαγώνισμα. Αυτό όμως προϋποθέτει η σχολική μονάδα να διαθέτει τις κατάλληλες υποδομές. Δηλαδή φιλόξενα γραφεία ανά 2-3 καθηγητές με Η/Υ και εποπτικά μέσα. Σε αυτό το χώρο μπορεί ο καθηγητής να στεγαστεί, να προετοιμαστεί για την επόμενη μέρα και να δεχτεί τους γονείς των μαθητών του. Έτσι φεύγοντας ο εκπαιδευτικός από το σχολείο θα είναι έτοιμος για την επόμενη μέρα χωρίς να παίρνει εργασίες για το σπίτι του.
Απ’ ότι φαίνεται έχουμε περάσει σε μιαν άλλη εποχή, σε μια εποχή που για να λυθούν προβλήματα απαιτείται συναίνεση. Εκτιμώ ότι η ΟΛΜΕ ως συνδικαλιστικό όργανο των εκπαιδευτικών της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης δεν πείθει και δεν μπορεί να δώσει λύση στο πρόβλημα. Η ΟΛΜΕ θα αναζητήσει λύση προκηρύσσοντας απεργιακή κινητοποίηση του κλάδου. Οι απεργίες των εκπαιδευτικών τα τελευταία χρόνια μετά βίας φθάνουν σε συμμετοχή το ποσοστό του 30%. Θεωρώ ότι πρέπει να δημιουργηθεί ένα αξιόπιστο άτυπο σώμα αποτελούμενο από 25-30 μάχιμους εκπαιδευτικούς από όλη την επικράτεια της χώρας μας. Αυτό θα αποτελεί την «αποφασιστική επιτροπή» και μαζί με την ηγεσία του υπουργείου Παιδείας θα βρίσκουν μετά από εποικοδομητικό διάλογο και συναίνεση την κοινή συνισταμένη επίλυσης του κάθε προβλήματος.
Στη χώρα μας διαχρονικά οι χθεσινοί συνδικαλιστές «καταλαμβάνουν» υψηλές διοικητικές θέσεις έως και Υπουργοί και στη συνέχεια αβαντάρουν τις εκάστοτε ηγεσίες των Υπουργείων προκειμένου να κάνουν τις υποτιθέμενες μεταρρυθμίσεις. Είναι απορίας άξιον, πώς γίνεται η μετάλλαξη σε όλους αυτούς, από χθεσινοί επαναστάτες συνδικαλιστές σε «βασιλικότερους του βασιλέως» εντολοδόχους «τσάτσους». Γι’ αυτό απαξιώνεται η ΟΛΜΕ και κάθε άλλη συνδικαλιστική Ομοσπονδία. Η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας μετά από τον επαίσχυντο νόμο για το ενιαίο βαθμολόγιο – μισθολόγιο, που οδήγησε τον εκπαιδευτικό στα 650 €, το νέο πειθαρχικό δίκαιο, που έχει θέσει υπό διωγμό τους συναδέλφους, καθιστώντας όλους εν δυνάμει «επίορκους», τη θέσπιση διατάξεων για την αργία, τη διαθεσιμότητα, η κυβέρνηση θα νομοθετήσει και για την αύξηση του ωραρίου.
Χωρίς να στηρίζονται σε αντικειμενικά δεδομένα, χωρίς μελέτη για τις επιπτώσεις μιας τέτοιας απόφασης στην ποιότητα της εκπαίδευσης αλλά και στη διαχείριση του προσωπικού, ετοιμάζονται για μια ακόμη φορά να κάνουν λάθος, διότι με μαθηματική ακρίβεια οι σχεδιασμοί τους οδηγούν σε υποβάθμιση του εκπαιδευτικού έργου και σε κατάργηση εργασιακών δικαιωμάτων του εκπαιδευτικού.
Υ.Γ. «Προδότης δεν είναι μόνο αυτός που φανερώνει τα μυστικά της πατρίδος στους εχθρούς, αλλά είναι και εκείνος που ενώ κατέχει δημόσιο αξίωμα, εν γνώσει του δεν προβαίνει στις απαραίτητες ενέργειες για να βελτιώσει το βιοτικό επίπεδο των ανθρώπων πάνω στους οποίους άρχει». «ΘΟΥΚΙΔΙΔΗΣ»
Πηγή : filiatra news
