Όλοι εμείς, της τρίτης και τέταρτης ηλικίας, πολλές φορές μιλάμε για την παλιά καλή εποχή. Την ειδυλλιακή και ρομαντική εκείνη εποχή, που όλα ακολουθούσαν έναν ήρεμο ρυθμό, που σχεδόν τίποτε δε σκίαζε τη ζωή των ανθρώπων. Μια εποχή ευδαιμονίας και πλούτου, αφού τότε «δέναν τα σκυλιά με τα λουκάνικα» και τις μπιστόλες τους τις γέμιζαν με χαρτονομίσματα.
Μια εποχή κεφιού, γλεντιού και ξεγνοιασιάς, που οι άνθρωποι, μετά τις δουλειές τους, γύριζαν στα στενά του κάστρου μας και στα περιβόλια, τραγουδώντας καντάδες και στις ταβέρνες ξεφάντωναν με μαντολίνα και κιθάρες. Ειδικά ο τόπος μας έχει να δείξει μια μακροχρόνια τραγουδιστική και χορωδιακή παράδοση. Τότε κι ο έρωτας ήταν «κρυφός». Οι άνθρωποι σέβονταν τα ήθη και τα έθιμα του τόπου και τις αρχές της κάθε οικογένειας. Ήταν, όμως, πράγματι καλή η παλιά εποχή ή μήπως το πέρασμα του χρόνου την έχει εξωραΐσει και την έχει κάνει να φαίνεται όμορφη και ειδυλλιακή;
Η αλήθεια ίσως βρίσκεται κάπου στη μέση. Ασφαλώς και είχε τα καλά της η παλιά εποχή. Ήταν καλύτερες, κατ’ αρχάς, οι σχέσεις των ανθρώπων. Οι άνθρωποι τότε ήταν πολύ δεμένοι, φιλότιμοι, μπεσαλήδες. Ο λόγος τους ήταν συμβόλαιο. Θυμάμαι, στο εμπόριο, δεν υπήρχε «αθέμιτος ανταγωνισμός». Όλα ήταν τίμια και ειλικρινά. Τώρα, η πρόοδος μας έχει χαλάσει. Μας έχει κάνει ατομιστές, συμφεροντολόγους, άπονους, άφιλους, οπαδούς της απληστίας, η οποία (όπως έχω ξαναγράψει) είναι η μητέρα της διαφθοράς των ανθρώπων και πολλών άλλων κακών.
Από την άλλη μεριά, ήταν καλύτερη και η ποιότητα ζωής. Κανείς δε μιλούσε για καυσαέρια. Ποιος, άλλωστε, να εκπέμψει καυσαέρια; Τα μουλάρια ή τα ποδήλατα; Κανείς δε μιλούσε για τη μόλυνση της ατμόσφαιρας, το νέφος, την τρύπα του όζοντος ή το θερμοκήπιο του περιβάλλοντος.
Κανείς δε γνώριζε τότε, τα ζιζανιοκτόνα, τα παρασιτοκτόνα, τα φυτοφάρμακα, τα φυράματα, τις ορμόνες, τα χημικά συντηρητικά και άλλα δηλητήρια που σήμερα καταβροχθίζουν οι άνθρωποι. Η ζωή κυλούσε ήσυχα και ειρηνικά και τα θύματα της ασφάλτου και των τροχών ήταν ελάχιστα. Κι αυτό, γιατί δεν υπήρχαν ούτε τροχοί ούτε άσφαλτος. Χαρακτηριστική ήταν η είδηση, που είχε δημοσιευθεί τότε στον τοπικό μας Τύπο και η οποία δείχνει τη σπανιότητα των τροχαίων, καθώς και τη διαφοροποίηση στα όρια των ηλικιών: «Ίππος σύρον άμαξαν, παρέσυρε και εφόνευσε τεσσαρακοντούτη γέροντα»!
Ασφαλώς και ήταν πολλά τα θετικά της παλιάς εποχής. Βιβλίο ολόκληρο θα μπορούσε να γραφτεί για ν’ αναφερθούν οι διαφορές του τότε με το σήμερα και να συγκρίνει τις δύο εποχές. Αναπόφευκτα ο χρόνος κυλά. Οι εποχές αλλάζουν, όπως και οι άνθρωποι. Ο πολιτισμός είναι ποτάμι ασταμάτητο και η εξελικτική του πορεία πάντα θα τραβάει το δρόμο της μπροστά. Ας πάρουμε τώρα και τις ανέσεις και τις ευκολίες που μας παρέχει η σημερινή εποχή. Έχετε σκεφθεί γιατί ο χρόνος της ψηφοφορίας κατά τις εκλογές οριζόταν μεταξύ ανατολής και δύσης του ήλιου; Μα απλούστατα, γιατί ο κόσμος δεν είχε ρολόγια! Τώρα που με πέντε ευρώ παίρνεις ωραίο ρολόι, καταργήθηκε αυτή η αναχρονιστική διάταξη από τον εκλογικό νόμο.
Αμ, με το γράψιμο; Καλαμαράδες λέγανε παλιά τους δικαστικούς κλητήρες, μια και στο «σελάχι» τους έπρεπε να κουβαλάνε καλαμάρι, δηλαδή μελανοδοχείο και κοντυλοφόρο! Τώρα, μ’ ένα στυλό «μπικ» των 30 λεπτών, το γράψιμο γίνεται γρήγορα και καθαρά. Τι να πρωτοθυμηθείς; Τον αγώνα που κάνανε οι νοικοκυρές για το μαγείρεμα στη «φουφού» με τα πριονίδια, για το πλύσιμο στη σκαφίδα με το πράσινο σαπούνι και το λουλάκι, για το δροσερό νερό με τη στάμνα στο βορινό παράθυρο, για το μπάλωμα των ρούχων και τα μανταρίσματα με το ξύλινο αυγό; Ή το φανάρι που κρεμούσαν ψηλά τα τρόφιμα για ν’ αερίζονται. Και δε μιλάμε για την κατοχή που όλα αυτά μας ήρθαν αιφνιδιαστικά και αναγκαστικά, μιλάμε για την προ του ’40 εποχή. Σήμερα οι νέοι μας βαδίζουν στα χρόνια του 21ου αιώνα. Του αιώνα της ταχύτητας και της ραγδαίας τεχνολογικής εξέλιξης. Ούτε μπορούν να διανοηθούν ότι υπήρξε κάποτε μια παλιότερη εποχή, όπως περιγράφεται απ’ τους πατεράδες και τους παππούδες, που στην πόλη μας υπήρχαν μόνον 4 χειροκίνητα τηλέφωνα και ότι τα μέσα μεταφοράς ήταν τ’ αμαξάκια με τα άλογα και μετέπειτα το «τραμ»!
Συγκρίνοντας το χθες με το σήμερα, ξεχωρίζω ότι οι άνθρωποι έχουν τεράστιες διευκολύνσεις σήμερα στον τρόπο ζωής τους, αλλά και τεράστιες σκοτούρες στο κεφάλι τους, αφού έχουν να σκεφθούν πώς θα πληρώσουν τους βεβαρημένους λογαριασμούς, τα χαράτσια, τις εφορίες, τις έκτακτες εισφορές, τους φόρους των ακινήτων, τα κοινόχρηστα και ένα πλήθος άλλων υποχρεώσεων, που σήμερα τους κατακλύζουν. Καλή η εξέλιξη, καλές οι τεχνολογικές διευκολύνσεις, καλές και οι ανέσεις, αλλά, δυστυχώς, πληρώνονται πολύ ακριβά και πολλές φορές με κόστος την υγεία μας, ακόμα και την ίδια τη ζωή μας. Άραγε, ποιο είναι καλύτερο; Το χθες ή το σήμερα;
Του Βασίλη Ι. Μανιάτη
Πηγή : tharros news
