Το πρωτόκολλο επικοινωνίας που χρησιμοποιήθηκε στις δοκιμές ονομάζεται DTN (Disruption Tolerant Networking), το οποίο σε ελεύθερη μετάφραση θα μπορούσαμε να το πούμε Δίκτυο Ανοχής Διαταραχών. Ο λόγος που ονομάστηκε έτσι είναι ο εξής:
Στο γήινο Internet, η πληροφορία διαχωρίζεται σε πακέτα τα οποία δρομολογούνται (route) στον πλησιέστερο ενεργό κόμβο (node) έτσι ώστε να φτάσει στον τελικό χρήστη μέσα από ένα αδιάκοπο σύστημα κόμβων, αρκεί κάποιοι από αυτούς να λειτουργούν πάντα. Η διαφορά του DTN είναι ότι μεταφέρει την πληροφορία με “άλματα”, κρατώντας προσωρινά αποθηκευμένα αυτά τα πακέτα πληροφορίας, μέχρι να ενεργοποιηθεί ο επόμενος κόμβος.
Για παράδειγμα, σκεφτείτε ένα διαστημικό σκάφος σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη Άρη και τους αστροναύτες να δέχονται ή να στέλνουν πληροφορίες στο Curiosity όταν γίνεται ενεργή η σύνδεση μεταξύ τους ή μη-επανδρωμένους δορυφόρους που θα χρησιμοποιούνται από επιστήμονες στη Γη για τη διαχείριση robots στην επιφάνεια άλλων πλανητών.
Εντυπωσιακό έτσι;